آلبوم - فهرست آلبوم ها | آژانس عکس تهران

عمارت کوشک شقاقی

خانه مرحوم دکترسیاوش شقاقی (عمارت کوشک) مربوط به اواخر دوره قاجار است که در تهران، خیابان سعدی، شهید قائدی، (هدایت سابق) واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۳۲۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بنا در شمالی ترین بخش منطقه دوازده تهران،در جبهه شمالی خیابان کوشک حد فاصل فردوسی و لاله زار قرار دارد. این خانه را اغلب با عنوان خانه کوشک می شناسند. خانه شقاقی ابتدا به عنوان منزل مسکونی خانواده شقاقی مورد استفاده بود و بعدها به صورت یکی از مراکز آموزشی سازمان میراث فرهنگی کشور درآمد

عمارت سرهنگ یوسف بهرامی

خانه سرهنگ یوسف بهرامی، عمارتی است مربوط به دوره پهلوی اول در خیابان نوفل لوشاتو. این بنا، عمارتی است با یک طبقه زیرزمین و دو طبقه روی آن که مساحت اعیانی آن حدود 540 مترمربع (مساحت هر طبقه 180 مترمربع است) می‌باشد. بنای اصلی در میان محوطه‌ای به مساحت 1000 مترمربع قرارگرفته است. موقعیت استقرار این خانه در قلب تاریخی شهر تهران و در مجاورت سفارت‌خانه‌های کشورهای اروپایی و نیز ابنیه شاخصی چون بنیاد رودکی و تالار وحدت، مجموعه فرهنگی تئاتر شهرزاد، کوچه لولاگر و … بر اهمیت این مجموعه افزوده است. خانه بهرامی، بر اساس مطالعات صورت گرفته، دارای ساختار التقاطی و با بهره‌گیری الگوی کوشک ایرانی و موتیف‌های معماری نئوکلاسیک وارداتی احداث شده است.

خانه تاریخی حکمت و فلسفه

ساختمان انجمن حکمت و فلسفه ایران که مربوط به دوره پهلوی اول است و در پهنه رودکی واقع شده، در سال ۱۳۸۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. هم اکنون مالکیت این بنا متعلق به انجمن حکمت و فلسفه بوده و در حال حاضر ساختمان شماره یک برای برگزاری کلاس‌های انجمن حکمت و فلسفه و ساختمان شماره دو برای امور اداری و اتاق اساتید مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.

خانه مینایی

خانه تاریخی مینایی نام خود را از آخرین ساکنان خود به یادگار برده است؛ فرهاد مینایی در سال 1345 خورشیدی این خانه را خرید و تا پایان عمر به همراه خانواده در آن زندگی کرد. این خانه ی پرقصه با بی شمار خنده و غصه در تهران، خیابان ولی عصر، بالاتر از میدان منیریه واقع شده است.این اثر در تاریخ ۳ خرداد ۱۳۸۶ به‌عنوان یک اثر ملی به ثبت رسید و سپس توسط شهرداری از ورثه خریداری شد. 16 مهر ماه 1398 خانه ی مینایی به عنوان موزه ی خیابان ولیعصر گشایش یافت.

خانه اتحادیه در گذر زمان

این خانه باغ متعلق به امین‌السلطان، صدراعظم دوره ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمد علی شاه قاجار بوده است که پس از کشته شدن او، توسط «حاج رحیم اتحادیه» خریداری شده است. با گذشت زمان این خانه تاریخی فرسوده و در حال تخریب بود که با همت سازمان زیبا سازی شهرداری تهران در مهرماه سال 1394 تملک و عملیات بازسازی آن آغاز شد.این گزارش نمونه ای از تغییرات در این خانه است.

خانه تاریخی ناصر الدین میرزا

خانه ناصرالدین میرزا به عنوان یکی از چهره های متمول و البته ملاک زمانه خودش معماری خاصی دارد، معماری از دل کویر در پایتخت قجری. این بنا بین سال‌های ۱۲۸۰ تا ۱۲۸۵ در بخش شمالی محدوده ارگ سلطنتی ساخته شد و مساحت آن ۴۵۰۰ متر بود که اکنون تنها ۹۰۰ متر از آن باقی‌ مانده که آن هم ، در تملک صندوق بازنشستگی کشوری است.

خانه سرهنگ

شاید کمتر خانه‌ای مثل«خانه سرهنگ» تاریخچه جالبی داشته باشد. داستان از این قرار است که ملاک معروف محله فردوسی یعنی «مصطفی هنجنی» در دهه 20 تصمیم می‌گیرد در مجموعه زمین‎های خود در جنوب غربی میدان فردوسی تعدادی بنای خاص با کمک معماران مجرب انگلیسی و البته تیم اجرایی ایرانی بسازد. بعد از ساخت، خاص ‏ترین ملک به سفیر وقت بریتانیا در تهران می‏رسد و وی در آنجا ساکن می‌شود. 22 سال بعد این ملک به رییس وقت شهربانی استان اصفهان یعنی سرهنگ «فردوس پورقاسمی نجف ‏آبادی» فروخته می‌شود تا «خانه سرهنگ» نام بگیرد ودر نهایت پس از فوت وی در 24فروردین 1383 و مطابق وصیت نامه اش این خانه تاریخی و ارزشمند پس از بازسازی، صرف امور هنری و فرهنگی شود.

موزه خیابان ولیعصر؛ خانه مینایی

خانه اتحادیه؛ گذشته و حال- 2

خانه اتحادیه؛ گذشته و حال

عمارت مستوفی الممالک

خانه مستوفی‌الممالک، خانه‌ای قاجاری است که در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه و در سال ۱۳۱۱ هجری قمری ساخته شده است. این عمارت تاریخی با قدمت ۱۲۵ سال به نوعی نمایان‌گر تاریخ معاصر ایران است. به این دلیل که نخستین کابینه مشروطیت در این خانه تشکیل شد، به این عمارت لقب خانه سیاسی تهران را داده‌اند. همچنین این خانه محل زندگی و کار یکی از اصیل‌ترین دولتمردان قاجار و پهلوی، «میرزا حسن خان مستوفی‌الممالک» بوده است. میرزاحسن مستوفی‌الممالک فرزند «میرزا یوسف مستوفی آشتیانی»، صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار بود. او از شاخص‌ترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران است. این عمارت تاریخی از دیگر خانه‌های قدیمی تهران متمایز است، چرا که تاکنون احیا و مرمت نشده و شکل اولیه خود را حفظ کرده است. هر چند این خانه در سال ۱۳۵۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید، ولی درهای این خانه تاریخی که در تملک اداره پست است، کماکان به روی مردم بسته است و آسیب‌های جدی که به این عمارت وارد شده آن را تهدید می‌کند. خانه مستوفی‌الممالک در چهارراه گلوبندک، خیابان بادامچی، کوچه چال حصار، گذر مستوفی قرار دارد.

خانه مهربان تهران

خانه مهربان از بناهای قدیمی در محله عودلاجان در ناحیه 12 تهران است. این خانه تاریخی در نقشه‌های آگوست کرشیش به محبعلی‌خان خلج که از رجال دوره قاجار بود تعلق داشت، اما در نقشه عبدالغفار نجم‌الدوله در اختیار یکی از همسران ناصرالدین‌شاه به نام زبیده خاتون بود. خانه مهربان پس از برخی نقل و انتقال‌ها توسط خانم و آقایی به نام مهربان منش خریداری شد. در سال 1384 پس از مرمت در لیست آثار ملی ثبت شده ایران قرار گرفت. خانه مهربان یادگاری از شیوه و اصول معماری عصر پهلوی اول است.

بازدید اعضا شورای شهر از خانه تاریخی اتحادیه موزه مشاهیر

اعضا شورای شهر تهران و آقای برزین ضرغامی‬‎٬ مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران امروز چهارشنبه، ۲۰ تیرماه از خانه تاریخی اتحادیه موزه مشاهیر بازدید کردند.

خانه موزه شهید مدرس

خانه شهید سید حسن مدرس در محله عودلاجان از محلات محدود حصار ناصری شهر تهران قرار دارد. این خانه که کامل ترین شکل یک خانه سنتی را در بافت تاریخی تهران به نمایش می گذارد، از بخش های مختلف اندرونی و بیرونی، مطبخ، کالسکه خانه تشکیل شده است. در این خانه تاریخی مجموعه ای از هنرها شامل گچبری، حجاری، آجرکاری، گره چینی، نقاشی و کتیبه نگاری در کامل ترین شکل، به کار رفته است. در نقشه ی تاریخی شهر تهران که متعلق به سال ۱۲۷۵ هـ . ق است، این خانه با عنوان «خانه وزیر مختار فرانسه» مشخص شده است. مرحوم سید حسن مدرس در اوایل قرن معاصر و در دوره نمایندگی مجلس، در این خانه سکونت داشت.

عمارت دبیرالملک

خانه کوچه دبیرالملک یکی از عمارت های تاریخی شهر تهران است که قدمت آن به دوره قاجار برمی گردد؛ این عمارت تاریخی امروزه از طرف شهرداری تهران مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته و به عنوان خانه فراغت دبیرالملک پذیرای شهروندان می باشد . تاریخ ساخت این خانه مربوط به اواسط دوران قاجار تقریباً ۱۴۰سال می باشد و در محله باغ امین که از محلات قدیمی و با اهمیت عودلا جان قرار گرفته است که بعدها به دلیل اینکه دبیرالملک خانه ای در این کوچه ساخت و خانه وی هم عصر با بنای مورد نظر بود، کوچه مزبور به کوچه میرزا نصیرالدوله خان دبیرالملک تغییر نام داد که این نام در نقشه دوران ناصری قابل مشاهده می باشد. خانه تاریخی کوچه فخرالملک(دبیرالملک) دارای پلانی مستطیل شکل و در راستای شمالی- جنوبی است. سبک معماری بنا مطابق معماری مرسوم دوران قاجار بوده و از همین سبک پیروی می کند، البته به غیر از چند فضای متداول این نوع معماری همانند هشتی، دالان و حمام.

افتتاح خانه اوقات فراغت

خانه میرزا محمد حسین فراهانی ملقب به دبیرالملک فراهانی از وزرا و مستوفیان دوره قاجاریه در خیابان امیرکبیر کوچه فخرالملک قرار دارد، که به خانه فراغت برای امورات فرهنگی و بازی‌های بومی و ملی فکری تبدیل شده است. این خانه تاریخی جمعه 17 دی ماه با حضور عابد ملکی شهردار منطقه 12 ،رامبد جوان رئیس انجمن اوقات فراغت افتتاح شد.

خانه شهید سید حسن مدرس

خانه شهید سید حسن مدرس در محله عودلاجان از محلات محدود حصار ناصری شهر تهران قرار دارد. این خانه که کامل ترین شکل یک خانه سنتی را در بافت تاریخی تهران به نمایش می گذارد، از بخش های مختلف اندرونی و بیرونی، مطبخ، کالسکه خانه تشکیل شده است. در این خانه تاریخی مجموعه ای از هنرها شامل گچبری، حجاری، آجرکاری، گره چینی، نقاشی و کتیبه نگاری در کامل ترین شکل، به کار رفته است. در نقشه ی تاریخی شهر تهران که متعلق به سال 1275 هـ . ق است، این خانه با عنوان «خانه وزیر مختار فرانسه» مشخص شده است. مرحوم سید حسن مدرس در اوایل قرن معاصر و در دوره نمایندگی مجلس، در این خانه سکونت داشت.

تماشاگه زمان (خانه حسین خداداد)

تماشاگه زمان (خانه حسین خداداد) موزه و خانه تاریخی مربوط به دوره قاجار است و در تهران، خیابان ولی عصر، خیابان زعفرانیه، نبش خیابان منصور واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۶۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. تماشاگه زمان مجموعه‌ای از ابزارهای زمان‌سنجی و گاه‌شماری است که در محوطه‌ای به مساحت ۵۰۰۰ مترمربع و عمارتی با زیربنای ۷۰۰ مترمربع سازماندهی شده است. در محوطهٔ این تماشاگه ساعت‌های اولیه مانند ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی قرار گرفته‌اند. در داخل عمارت نیز ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی قرار گرفته‌اند. همچنین بخشی از عمارت به اسنادی دربارهٔ گاهشماری جلالی و تاریخ آن در ایران اختصاص یافته است. این تماشاگه در تهران، خیابان ولی‌عصر، ابتدای خیابان سرلشکر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک ۱۲ واقع شده است.