اینجا «خانه اردیبهشت» است؛ یادگاری فاخر از دوران زندیه که در عصر ناصری محل سکونت خانواده «میرزامحمد ناظر» بود ولی در کوران حوادث و پس از کوچ خانواده پیاب از آن در ۱۶ سال پیش، به مرور زمان تبدیل به مخروبه و مأمنی برای بی خانمانان شد.اما این خانه با اصل و نسب نگون‌بخت پس از ۱۸ ماه کار مداوم، به همت مهندس مرباغی تبدیل به «مرکز فرهنگی» شد تا همچون نگینی بر سینه محله‌ای فاخر و قدیمی پایتخت یعنی عولادجان بدرخشد.
شنبه ۸ خرداد ۱۴۰۰
عکاس: حمید رضا درجاتی